stress?

“Did you arrange that meeting with the parents of M.?”
“Thanks for the test results. Does this mean that this is their reading level? And where would I find those books?”
“I misplaced the test papers you gave me. Do you have a copy?”
“Could you test A. again? I am worried about what to write on his report card.”
“S. is really misbehaving in class. Can you have a talk with him. You seem to have a good influence on him.”

Ik zit nog aan mijn eerste koffie, 7.45. Misschien moet ik zo’n apparaat voor de deur hebben waar men een nummertje trekt, mijmerde ik.

Om 7.10 trek ik de voordeur achter mij dicht (dan hebben DD, de katten en de hamsters al aandacht gehad), ik snoer mijzelf vast in de auto van onze chauffeur voor de dagelijkse dodenrit, arriveer op school en pak die eerste koffie. Ik ben dan klaar wakker, maar mijmeren mag ook.

Ik herken de stress in mijzelf door mijn onderbroken slaappatroon en dus mijn dromen. Ik peur energie en kalmte uit mijn tenen, en spreek mijzelf dagelijks vermanend en kalmerend toe.

Collega’s beginnen ook op hun tenen te lopen: rapporten moeten worden geschreven, en: management heeft deze tijd uitgekozen om op te proppen te komen met een soort van reorganisatie die mijn departement gaat combineren met een ander, en dat geeft veel stof tot discussie. Je kan de angst en bezorgheid bijna ruiken. De wandelgangen gonzen, bijna een welkome afleiding van dat rapportenschrijven, totdat de klok van de deadline tikt, en de stress weer een tandje hoger gaat.

November, de aanloop tot de laatste echte stressmaand, maar zonder lichtjes en kerstboom.

Voor mij is deze week bijzonder. Rapporten, verjaardag, verhuizen: een pieken- en dalenlandschap met dozen, geldzaken, nadenken, vergaderen, vrienden uitnodigen, tickets boeken, meubels kopen, verhuisbedrijf ontvangen, de schilder checken, rapport schrijven, huisbaas bellen, ijsmachine in de bar laten vervangen, dokter bellen voor afspraak, 3 collega’s rond de tafel krijgen met ouders, klerenkast uitzoeken, satelliet schotel laten afschroeven, ayi regelen voor verhuizing, waar is mijn paspoort ook al weer, politiebureau bezoeken met dat paspoort en huiscontract en copy van huisbaas ID, en slapen.

Door een week als dit kom je enkel met lijstjes, of beter: 1 lijst waarop je vrolijk afvinkt.

En DD vinkt gelukkig heel wat af van bovenstaande lijst.

Ik ken en herken stress als geen ander, ben wel eens kopje ondergegaan, en weet wat te doen.

Het grote van het kleine onderscheiden, blijven afvinken, een helder hoofd houden, en vooral warme voeten.