Voor de laatste keer gingen wij naar het oude huis.
Volkomen natuurlijk openden wij het hek, en de voordeur beneden, en toen we boven waren klopte ik beleefd. Waarna ik natuurlijk de sleutelkermiskraam overdroeg aan de huisbaas. Het voelde erg vertrouwd, allemaal, en dus een beetje vreemd.
Vanavond werd de zaak beklonken. Zou ik mijn ‘deposit’ terugkrijgen?We staan in een leeg huis, de meterstanden worden opgenomen.
Twee weken geleden bood ik de huisbaas aan om een gedeelte van zijn meubilair over te nemen, met name het bureau en twee kasten in de studeerkamer. Voor 50 euro ging hij meteen akkoord, en de breedbeeld TV kreeg ik er voor niks bij.
Vanavond ging het dus om een rekensom. Deposit minus 50 euro plus wat nog op het energietegoed stond. Dat bleek dus ruim 130 euro. De huisbaas moest er van zuchten.
Ik vroeg hem dus vanavond, na de overdracht, zeer nadrukkelijk of alles in orde was.
“Betere huurders had ik niet kunnen hebben.” zei hij.
Het was wat vreemd. De Senseo stond verlaten op de grond. Tja, dienstweigeren, dat komt ervan. De verhuizers hadden mijn laatse asbak geleegd op de grond. Er was ook een lege yoghurtfles.
Ik vond nog een ingepakte tandenborstel, en stopte die in mijn zak.
Dag huis.
achterob 
Ook een beetje namens mij. Ook al was ik maal heel kort in dat huis, de goede herinneringen duren voort.