Op oudejaarsavond vroeg Andres ons op te schrijven wat mij graag achter ons wilden laten in 2010, en wat wij graag zouden willen zien gebeuren in 2011. Daarna verbrandden wij deze papiertjes in de achtertuin.
Ik weet ook wel dat dit niets te maken heeft met bijgeloof, maar meer met ons brein.
Het zal de lezer van Achterob niet verbazen dat ik de ‘Irish Volunteer-situatie’, om het zo maar even samen te vatten, schreef in het lijstje: bah!
Nooit eerder ben ik zo denigrerend aangesproken op wie ik ben: een homo.
Ik was verbijsterd, maar daarna evenzeer verbaasd over hoe dit mij raakte: 52, volledig tevreden met mijn homozijn, en een onwetende, zeer gefrusteerde klootzak schoot pijlen direct in mijn hart. Met die pijn heb ik inmiddels bevredigend afgerekend; de steun van velen, zeer velen, heeft daarbij geholpen.
Bij het verbranden van mijn papiertje dacht ik: maar hoe zet je dit om in iets positiefs?
Ik werd vanavond op mijn wenken bediend. Blijkbaar is de Gay-Lesbian Association in Beijing druk bezig met het geven van lezingen, vooral voor het hoger onderwijs in internationale scholen, en zij zoeken vrijwilligers.
Ik meld mij aan.
Het is de hoogste tijd dat ik ook eens op de barricaden ga. In 2012 moet het over zijn met homohaat. De jonge homo’s (M/V), op hun moeilijke reis vanuit de kast, mogen niet langer geconfronteerd worden met dit soort idioten. Ze hebben vrienden/klasgenoten nodig die begrijpen.
Ik zeg het vaak: ook al zegt de Wet dat homo’s gelijkgesteld zijn aan hetero’s, dat betekent niet dat het werkelijk zo is in de straat, de kroeg, op het sportveld, of in de school. En ik heb het vaak geroepen: het duurt nog een 100 jaar.
Ik ga nu bewust mijn steentje bijdragen.
achterob 
Een heel strak plan en heel erg goed zo!