(Moet een blogger, die, omdat hij druk was omdat hij lui was, een paar weken niet schreef op zijn blog, excuses maken aan zijn lezers? Ik denk het. Bij deze.)
Gisteravond uit eten bij TexMex: het is een eerlijke, zij het wat grote hap, en niet te duur. Er zijn comfortabele stoelen en het is op een steenworp van de nieuwe stamkroeg. Perfect dus.
Voor het vervolg is het belangrijk dat u weet wat op tafel kwam. Een salade met zalm, tortilla chips met salsa als voorgerecht. Voor het vervolg is het niet belangrijk wat als hoofdgerecht verscheen. Want tegen die tijd zag ik sterren..
Ik had wat zalm gehad (lekker), wat sla (ook lekker) en wat tortilla chips in de salsa gedoopt. Plotseling ging mijn hele lijf tintelen en branden. Ik kreeg het verschrikkelijk warm, mijn handpalmen waren vuurrood. Ik ging naar buiten om even af te koelen, maar er was geen ontsnapping mogelijk. Terug aan de tafel viel mijn uiterlijk en gedrag mijn disgenoten onmiddellijk op. ‘Allergische reactie!’ riep men in koor, en had ik niet voet bij stuk gehouden , was ik afgevoerd via ambulance naar het ziekenhuis.
Het was een zeer pijnlijke ervaring, en ja, ik dacht even dat ik ging flauwvallen, en dat zou de eerste keer zijn in 52 jaar. Ik zat aan de tafel, stierf een duizend doden, en bad dat het over ging.
Het ging over, natuurlijk. Maar een bezoek aan het ziekenhuis is noodzakelijk, om uit te zoeken welke peper het precies is die ik moet vermijden. Want het is een peper, daar heb ik geen twijfel.
DD wil mij nu aan een wetenschappelijk experiment onderwerpen. Pepers.
Ik sta in de keuken en ik ruik ze. Wish me luck.
achterob 