Er waren in huize Achterob gisteravond twee redenen voor een klein feestje. De ene, en persoonlijk meest belangrijke, moet ik hier ongenoemd laten.
De tweede: dat Wilders eindelijk heeft gebroken met het kabinet. Op Nu.nl stond een vijf minuten durende persconferentie, waarin Wilders als een malloot zijn duidelijk ingestudeerde zinnetjes bleef herhalen.
“De ouderen gaan bloeden in hun portemonnee.” Knap moeilijk, als je er over nadenkt.
Terwijl ik dat zat te bekijken, kon ik mij niet herinneren dat Henk en Ingrid al zo oud waren. Sinds wanneer is Wilders opeens zo begaan met de ouderen?
De rug rechtgehouden, ook alweer zo’n politieke dooddoener/slogan. Alsof die PVV-rug al niet heeft meegebogen, van links, naar rechts, naar voren en huppakee, nu staat ie recht.
Een journalist vroeg iets over migratie, maar dat werd onmiddellijk terzijde geduwd. De PVV, de partij met slechts 1 punt op de agenda, bleek opeens pal te staan voor de ouderen.
Wilders was alvast begonnen met de campagne.
Ik zie de PVV als een katalysator. Net als in een chemische reactie brengt zo’n stof iets teweeg en verdwijnt dan. Mensen als Pim Fortuyn en Geert Wilders zijn absoluut geen blijvers. Fortuyn is weliswaar vermoord, maar als dat niet was gebeurd, was hij ook niet gebleven.
Toch denk ik dat het feit dat er zoveel mensen op de PVV stemden de andere partijen iets moet leren. Er is een groot deel van het volk dusdanig ontevreden dat het stemmen op de PVV wel een signaal is. Wegkijken van grote landsproblemen mag niet. Dat werd vee te lang gedaan. Men moet overal serieus over kunnen praten. En wat mij betreft mag het woord gedogen helemaal geschrapt worden.