Het is een beetje de dood in de pot als het aankomt op bloggen. Door het lezen van veel ‘stervende’ bloggers, weet ik dat het er niet goed uitziet.
Als je eenmaal de dagelijkse routine verliest, die vervangt door een paar keer per week wat krabbelen, en dan wekelijks, en dan…, tja, dan bewijs je wel dat bloggen niet je ding is.
Bloggen is WEL mijn ding, en elk excuus dat ik hier aanlever houdt geen stand.
Ik kan gaan mekkeren over gebrek aan tijd of energie, of zelfs gebrek aan anecdotes of materiaal, maar dat is allemaal onzin.
Je kunt toch niet in Beijing zitten en niets hebben om over te schrijven?
Juist.
Ik lees me suf over het internet, lees veel blogs en artikelen, ben nog steeds in de digitale wereld, heb meningen en ideeen die opborrelen, schrijf rapporten en plan de laatste vier weken van school. Ik ben bezig met de vakantie (hopelijk Thailand en Vietnam) en dan hebben we ook nog D., die af en toe wat aandacht nodig heeft.
Mijn aandacht voor mijn blog stond even op een laag pitje, maar laten we de vlam er weer even onderzetten.
achterob 
Fijn dat je weer wat meer gaat schrijven. Ik vind je blog altijd erg leuk om te lezen.Sterkte met de laatste weken school.
grt Carin
Maar bloggen is toch geen must. Als je geen zin hebt, dan doe je het toch niet? Het is geen verplichting.
Rob, o wat ken ik dit! Toch is het eeuwig zonde om te stoppen. Doorgaan alsjeblieft 😉
Wieneke: bloggen is wel degelijk een verplichting als je er eenmaal aan begonnen bent en jezelf (en anderen) tenminste serieus neemt.