Rutger Kopland

(Ik schreef een herziening van mijn onderstaande blog, maar dat verdween.)

Ik zag zojuist een docu over Rutger Kopland op http://www.misdruk.nl, en jawel ik ben in Thailand met onbeperkt internet, en jawel, ik kon het bijna volle uur gewoon kijken.

Kijken. Luisteren. Huiveren.

Wat heb ik hem verwaarloosd.

Zijn poezie is de mijne, zijn gedichten snijden hout, zij doen mij inderdaad herkennen wat ik wist, maar vergeten was.

Ik schreef eerder over mijn ‘ontmoeting’ met Rutger Kopland.

Op station Haren (Groningen) wachtte ik op vrienden die mij kwamen ophalen.

Een kleine grijze man zat op een bankje buiten het station.

Wij zaten twee banken verwijderd. Ik herkende hem direct. Ik voelde niet de aandrang om iets te zeggen. Ik zou graag willen zeggen dat hij iets schreef, in een klein bloknootje, met een fijnschrijver.Maar dat weet ik niet meer. Ik vind het wel fijn om dat te denken.

We zaten daar, ruim twintig minuten. Wolkenpartijen dreven over. Een tractor kwam voorbij. Spoorbomen sloten met gerinkel.

Wij wachtten beiden op iets.

Ik werd eerder opgehaald.

Dit voelt als een NRC-ikje.

Thailand 2012-Komrij en Kopland

Wij zijn op vakantie.
Vier dagen Bangkok, vier dagen Pattaya, en nu op dag twee aan de zuidwest kust van Phuket, op een prachtig en rustig strand, in uiterste luxe, en hoewel het nu het regenseizoen is, hebben we zon, zon en zon. Dat ding dat Holland al een tijd niet heeft gezien.
Ik kocht in Bangkok een paar boeken (mijn jaarlijkse boekeninkoop) en zit te genieten van de biografie van V.S.Naipaul. Hij is een moeilijk mens, een enigma, en het was daarom verwonderlijk dat hij toestemming gaf voor dit boek. Patrick French had ongehinderd toegang tot alle informatie, en in zijn voorwoord zegt hij dat VSN niets heeft veranderd aan het manuscript.
Ik ben een Naipaul fan, laat dat duidelijk zijn, maar ik had altijd moeite met zijn schijnbaar racisme; in dit boek wordt het duidelijk waarom.
Ik zal zijn boeken nu herlezen met een ander inzicht, en ik moet op de terugweg uit Thailand (twee dagen Bangkok) op zoek naar een paar boeken.

Ik lag vandaag onder bomen die ik niet kan benoemen, en dat maakt mij nederig, een soort van denneboom met fijne naalden en kleine knikkergrote appels. Ik dacht: wat zouden Komrij en Kopland daarover schrijven?

Nederland verloor twee grootheden van de literatuur. Ik lees dat natuurlijk op internet, op zo’n moment tussen ochtendkoffie en ontbijt, en beide keren kreeg ik een pijnlijke steek.
Komrij miste ik al een tijd op http://www.nrc.nl, en dus was zijn overlijden een soort van verklaring waarom hij geen columns meer schreef.
Kopland heb ik ooit een ruime 20 minuten kunnen observeren op een bankje buiten het station van Haren in Groningen. Wij wachtten beiden op iets: ik op vervoer, en hij?

De bloemrijke Komrij en de man van Sla: twee exponenten van het Nederlands, waarvan we gelukkig zoveel hebben, en die we gaan missen.

Naipaul zou zich meer aangetrokken voelen tot Kopland. VSN is een man van precisie en weinig woorden. Aan poezie heeft hij zich twee keer gewaagd. Geen groot succes: hij moest een verhaal vertellen, zoals Mr.Biswas.

Wij luieren en lezen en eten en drinken en reizen verder in het Koninkrijk Thailand. De Koning had een kleine hersenbloeding, maar maakt het vooralsnog goed.