New sheriff in town

De bar kreeg bezoek van de politie en we kregen een fikse boete; blijkbaar hebben we geen vergunning voor een keuken.
Merkwaardig, omdat de bar al zo’n dertien jaar open is en vrolijk heeft gekookt.
Het probleem zat hem in de pizza’s
Nu kent u onze pizza’s niet, maar die zijn dus gewoon de beste in Beijing, en men komt van heinde en ver voor een Irish Volunteer pizza.
Het zou dus de doodsteek zijn voor de bar, als de keuken dicht moest.
\Maar dit is China.

De huisbaas kwam, de politie kwam terug, een vertaler erbij, en na twee uur stevig maar vriendelijk onderhandelen werd een compromis gesloten, waar ik geen chocola van kan maken, maar het schijnt te werken.

De keukendeur moet op slot totdat de politie (rond 5 uur) naar huis gaat.

De keukendeur moet op slot voor de pizza, maar we kunnen wel gewoon onze snack serveren. Kippenvleugels, loempia’s, hamburgers: geen probleem.

U snapt: de pizza gaat gewoon door.

Er is een nieuwe politiechef in de buurt, die de straat wil schoonvegen. Omdat binnenkort de hele top van China gaat wisselen, zijn er nu al ijverige mannetjes aan het werk om zich in te likken bij de hoge bazen.

Wij lossen het op met een kadootje links en rechts. Over drie maanden kunnen we de de sleutel gewoon verliezen.

When in Rome…

Democratie

Het zijn de lange maanden waarin politici hun verlokkend dansje uitvoeren.

Een circus. Blijkbaar zwalken de politici mee met de winden van het volk. Wat vindt de stemmer belangrijk? Dan vinden wij het 0ok! Het was eerst Geert die dit uitvond; de andere partijen ruiken zetels, en waaien mee.

Tja, dat wordt dus weer helemaal niks. Gaan we nog besluiten nemen?

Gelukkig is het in Amerika net zo, maar dan iets simpeler. De uitkomst daar is gemakkelijk te voorspellen. Een grotere kluns dan Romney was wel te vinden, maar gekozen is voor een robot met geld, die blijkbaar wordt ingeluisterd door adviseurs die de kluts kwijt zijn. Je belastingpapieren niet willen tonen, opnieuw suggereren dat Obama geen Amerikaan is, en ondertussen een mogelijke senator die denkt dat tijdens een heuse verkrachting het lichaam van de vrouw een barriere opwerpt die bevruchting tegengaat: met zulke vrienden heb je geen vijand nodig.

Het is een mooi ding, democratie.

Je kan jouw mening, jouw idee van een toekomst, vertalen in een stem. Daarna gaat het verschrikkelijk mis. Compromissen moeten worden gesloten, water moet bij de wijn, en wat toen werd gezegd is alweer achterhaald. Maar voordat er gestemd wordt, is er het internet

Het machtige Internet toont wat het volk denkt en vindt. Het is een instrument dat het denken van politci bepaalt. En dat gaat op voor de zigzaggende Nederlandse politici (hoewel ik denk dat de wifi van Geert een beetje traag is), voor Obama en Romney (ik zie Romney als de man die het nog net niet doorheeft, dat hele internet) en voor China.

Ja, ook in China. De netizins in China groeien in aantal, de grote firewall houdt het niet meer tegen, en de overheid volgt op de voet wat rondvliegt over de Chinese versie van Twitter en Facebook, en lijkt te luisteren. Het valt niet te stoppen.

En dus: niet alleen de onderbuik, maar ook het weldenkend deel van de wereldbevolking instrueert de politici.

Wat echter ontbreekt zijn die politici die de waan van de dag, en hun verlangen naar macht, kunnen scheiden van een echte visie, een visie die leidt naar de oplossing van problemen, zonder zucht naar winst of pluche.

 

horden (2)

Om even door te gaan op wat ik gisteren schreef, tijdens onze verontwaardiging over de Chinese hordenloper: de Chinese kranten, pers en televisie roemen hem als een held.

Blijkbaar kuste hij de laatste horde, op zijn weg naar de finishlijn, een soort van een afscheidskusje. Dat is mij geheel ontgaan.

Maar goed, hij is een held. Een held die viel, die opstond, en huppelde. De Olympische Spelen gepersonificeerd in 1 man: hij die viel.

De Chinezen kunnen het wel veroorloven om een medaille te verliezen.

Het blijft altijd, en elke keer weer, verbijsterend om te zien hoe de media een heel volk kan bespelen. De Spelen zijn erg belangrijk hier in China, maar bovenal gaat het om de uitkomst: de medaille wedloop. Dat ik de huldiging van Epke Zonderland kon zien, was enkel te danken aan het simpele feit dat er een Chinees met brons op het podium stond.

Natuurlijk wordt elk land tijdens de Spelen een tikje nationalistisch. En natuurlijk kost het de Chinese TV erg veel moeite om iets uit te zenden waar geen Chinees aan meedoet: ze zouden zendtijd tekort komen.

Maar goed, ik was al blij met een Wilhelmus.

Horden

Grote beroering in de bar deze middag, toen wij, Amerikanen, Nigerianen, een Chinees en een Hollander de arme hordenloper zagen struikelen bij de eerste horde.

Wayt een wonderlijke struikeling. Alweer. Vier jaar geleden lukte het ook al niet. Sindsdien heeft hij reclame gemaakt voor sigaretten en bier, en in de aanloop naar deze Spelen gaf zijn coach aan dat het nog steeds net helemaal goed was met zijn been.

Nee, blijkbaar.

Opzet, was de mening rond de stamtafel. Zijn huppelpasje naar de finish was een show, zijn val was ingestudeerd, zijn nederlaag is vreemd, pijnlijk en maakt hem in China erg ongeliefd.

We wachten even op de jury, die het internet zal raadplegen en vertalen. Maar de jury is uit eten.

Eieren voor hun geld

Een mens doet alles om te overleven. Vooral politiek.

Langzamerhand wordt het regime in Syrie ontmanteld. Mannen in uniform en nette pakken stappen over naar de andere kant. Dat is allemaal best, als het helpt om een eind te maken aan wat daar plaatsvindt, maar men mag hopen dat deze mannen in uniform en nette pakken na afloop even langs de kassa moeten om af te rekenen. Je kunt natuurlijk niet ongestraft iets steunen door dik en dun, en dan, als het onweer losbarst, opeens je bedenkingen hebben. Vind ik, hoor.
Wilders heeft ook zijn bescheiden overstap gemaakt. Meewaaiend op de winden van de dalende euro, en de naderende crisis die elke voorgaande crisis gaat overtreffen, begon hij al vroeg te roepen om het afschaffen van de euro. Alweer zo’n makkelijk praatje: hij draagt geen oplossing aan, behalve de absolute onmogelijke optie, en hoopt dat alweer die onderbuik van het volk met hem meerommelt. Wilders gaat langs de kassa in september. Gaat nederland eindelijk met hem afrekenen? Kan hij ook nog worden afgerekend op zijn haatzaaiende uitspraken, zijn schaamteloze populisme, zijn schofferend gedrag?

Bent u er nog?

Hoe begin ik een stukje voor het weblog, als ik meer dan een maand ben weggeweest?

Ik  kan natuurlijk vertellen over de vakantie in Thailand, en daarmee de ogen uitsteken van de lezers en vrienden die weinig zon hebben gezien deze zomer.
Ik zou kunen vertellen over hagelwitte stranden en de jacuzzi op het balkon, maar dat is nogal flauw.

Ik kan natuurlijk ook aanhaken, en het nieuws nog eens doorkauwen: de kluns Romney die niet weet waar hij het over heeft, de prachtige opening van de Olympische Spelen, het overlijden van Gore Vidal, de ineenstuikende PVV.

Nah.

Dat doen we allemaal later.

Nu kan ik enkel en alleen schrijven over hoe het is om weer thuis te zijn. Thuis in Beijing. Daar zit u natuurlijk ook niet op te wachten. Maar ja.

Lief en ik hebben 3 en een halve week doorgebracht  in prachtige hotels aan mooie stranden. We wilden allebei niet terug naar huis. Maar nu we er weer zijn: Tommy en Noodles, ons eigen bed, onze keuken, onze eigen zooi: we zijn net zo gelukkig als we waren op dat strand. ‘Home is where the heart is’, en zo is het maar net. Als expat zijn we gewend aan reizen en vliegvelden en vliegen en tijdelijke onderkomens, maar dit thuis, dat ook tijdelijk is, is wel erg thuis. We waren erg thuis op dat strand, en al die hotels, maar thuis is erg lekker.

Het regent in Beijing. Dat is u niet ontgaan. Het regent nog steeds. Niet erg. Maar men klaagt. Dat het dus altijd regent. Zoals in Holland, als de zon even doorbreekt en de temperaturen opjaagt: warm he?

Het is uitzonderlijk koel in Beijing. Ik wil u vertellen over de boeken die ik las, op het warme strand. Later. Ik geniet van de koelte. Ik heb een week vakantie over. Ik ga wat herkauwen. Ik zal weer schrijven.

Bent u er nog, trouwens?