Hoe begin ik een stukje voor het weblog, als ik meer dan een maand ben weggeweest?
Ik kan natuurlijk vertellen over de vakantie in Thailand, en daarmee de ogen uitsteken van de lezers en vrienden die weinig zon hebben gezien deze zomer.
Ik zou kunen vertellen over hagelwitte stranden en de jacuzzi op het balkon, maar dat is nogal flauw.
Ik kan natuurlijk ook aanhaken, en het nieuws nog eens doorkauwen: de kluns Romney die niet weet waar hij het over heeft, de prachtige opening van de Olympische Spelen, het overlijden van Gore Vidal, de ineenstuikende PVV.
Nah.
Dat doen we allemaal later.
Nu kan ik enkel en alleen schrijven over hoe het is om weer thuis te zijn. Thuis in Beijing. Daar zit u natuurlijk ook niet op te wachten. Maar ja.
Lief en ik hebben 3 en een halve week doorgebracht in prachtige hotels aan mooie stranden. We wilden allebei niet terug naar huis. Maar nu we er weer zijn: Tommy en Noodles, ons eigen bed, onze keuken, onze eigen zooi: we zijn net zo gelukkig als we waren op dat strand. ‘Home is where the heart is’, en zo is het maar net. Als expat zijn we gewend aan reizen en vliegvelden en vliegen en tijdelijke onderkomens, maar dit thuis, dat ook tijdelijk is, is wel erg thuis. We waren erg thuis op dat strand, en al die hotels, maar thuis is erg lekker.
Het regent in Beijing. Dat is u niet ontgaan. Het regent nog steeds. Niet erg. Maar men klaagt. Dat het dus altijd regent. Zoals in Holland, als de zon even doorbreekt en de temperaturen opjaagt: warm he?
Het is uitzonderlijk koel in Beijing. Ik wil u vertellen over de boeken die ik las, op het warme strand. Later. Ik geniet van de koelte. Ik heb een week vakantie over. Ik ga wat herkauwen. Ik zal weer schrijven.
Bent u er nog, trouwens?
achterob 
Ik ben er nog steeds, Rob. Welkom terug.
In Nederland wisselt de koelte en de warmte af. En het commentaar dus ook: van “Alweer regen” naar “Het is ook van het ene uiterste in het andere”. Het is nooit goed, maar het geeft wel altijd een gespreksonderwerp. En dat kun je van het weer op de Noordpool niet zeggen
Ik ben er ook nog en ik heb geduld. In Duitsland heeft men de gewoonte zo vanaf eind juni te roepen: We hebben dit jaar helemaal geen zomer! Arm volkje: een euro hebben ze ook al niet, en geen olympische medailles, tenminste niet in de eerste dagen, wat tot diepe somberheid en zelfverachting aanleiding gaf. Nu ziet het er wat beter uit. En zomer is het ook al lang.
Ik ben er ook nog Rob, en vind het best leuk om over fijne vakanties te horen. De boeken mag je overslaan, want je leest toch alleen maar engels.
En hier is het op het moment prima weer. Lekker met een boek en de laptop op het terras en logjes over vakanties lezen.
Hier in Nederland zuid hebben ze ook nog een week vakantie. Maar vanaf woensdag zullen de vergaderingen wel weer plaatsvinden, alsmede inrichting van de klaslokalen.