Schaamte en sprakeloosheid

Het weblog presenteert elke keer als ik inlog een hoop statistieken. Zo weet ik hoeveel mensen langskomen, en waar ze vandaan komen. Ik kan ook zien (niets is veilig) waar ze vandaan komen. En vandaag ontdekte ik dat ik ook kan zien via welk zoekwoord surfers hier zijn aangeland. Wat te denken van ‘schaamte en sprakeloosheid’? of “Linkerbeen”? Blijkbaar stuurt Google de argeloze researcher, o zoek naar wijheid over schaamte en sprakeloosheid via Achterob.
Nou ja, ik schaam me natuurlijk diep dat ik zolang sprakeloos was. En ik heb nog steeds een linkerbeen. Maar dan houdt het wel zo’n beetje op.

D. is bijna een week weg (op bezoek bij de familie in het zuiden) en ik heb de routine als ‘ik alleen’ weer gevonden: de voedselvoorraad in de gaten houden, telefoon op tijd opladen en op een vaste plek neerleggen, sleutels, sleutels,…Dat laatste is een restantje paniek overgebleven na intensieve therapie: ik kan mijn sleutels niet verliezen!

Hier nog even een foto om te bewijzen dat ik leef. Op de avond van mijn verjaardag, vandaar de stomme grijns.

De os en de ezel

Ja, dat zou ik ook wel willen: een boek uitgeven in 20 talen Als je een beetje bekende naam hebt (De Paus) en het gaat over Jezus, ook niet de eerste de beste, ja dan heb je een goeie kans op wat inkomsten.
Blijkbaar blijft in deze pauselijke biografie van Jezus de Onbevlekte Ontvangenis in stand, maar de aanwezigheid van de os en de ezel in de stal wordt in twijfel getrokken.
Best wel schokkend.
Als misdienaar in de puberteit vond ik dat hele idee van ‘onbevlekt’ moeilijk te bevatten. Dat er een os en een ezel in een stal staan, terwijl een vrouw bevalt, en dat hun warme adem de baby verwarmde (ik zag de wasem uit hun neusgaten komen) was aanzienlijk meer plausibel.
Als gedoopt katholiek ben ik dus wat in de war.
Dat wat kan, wordt betwijfeld; dat wat absoluut vanwege wetenschappelijke inzichten niet kan wordt als onomstotelijk bevestigd.
Een beter argument voor atheisme kan ik niet bedenken.

Nee, dat boek koop ik niet. Ik wacht liever op de ‘historische ontdekking’ op Mars. Dat boek koop ik.

De President van China

We klagen en blazen nog steeds a;hier over de kwaliteit van het internet: gmail doet het niet, en bloggen is een beetje hit and miss.
We hebben een nieuwe president, met een vriendelijke lach, maar naast hem staan de conservatieven. We kunnen geen versoepeling verwachten. Ik moest denken aan Putin, die, toen hij Preisdient van Rusland werd, een soort van nieuwe wind leek aan te kondigen. En we weten nu hoe dat is afgelopen. Ik denk dat we hier te maken hebben met hetzelfde: een man met een lach en de vaardigheid om de internationale pers, en daarna de wereld leiders vrolijk te ontmoeten, maar de boodschap is hetzelfde, of nog strenger.

Ik vierde ondertussen mijn 53ste, en dit was een vrolijk weekend.

Winter

Het internet en China, dat worden nooit goeie maatjes.
Bloggen is een zsware klus, die veel geduld vereist.
Waar de regering zo bezorgd over is, juist nu, is mij een raadsel, maar goed: de mannen in deftige pakken, de dames in ongemakkelijke mantepakjes, de afgevaardigden van diverse provincies in hun kleurrijke kostuums bevolken het nieuws, en hopelijk, binnen een week, weten we wie de nieuwe leider van de partij is, die dan weer automatisch na nog wat meer weken van vergaderen, wordt aangewezen als de nieuwe president.
Als je het goed beschouwd: minder tijdrovend en geldverslindend dan de Amerikaanse verkiezingen.
De paar Republikeinen die ik ken spuwen vuur, maar ja: daar heb je democratie bij zijn staart. “Even goeie vrienden, Achterob…”, persen ze er net nog even uit, voordat ze losbarsten in een tirade waarbij die van Donald Trump verbleekt.

De politie staat weer op elke hoek. Als het te koud wordt, zoals vanavond, zijn ze weer weg, maar anders drukken ze vrolijk op knopjes die het verkeer ontregelen. Zichtbaar, dat blauw op de straat, dat dan weer wel, maar hopeloos. Ze moeten wel: de bazen zijn ‘in town’ en dus moeten ze gezien worden.

Een koude wind begon vannacht te blazen, de winter kondigt zich aan, we zitten tussen 7 overdag en min 2 in de nacht. Een mens telt zijn zegeningen: een warm huis, vrienden om mee te eten en drinken, en een warm bed vooral.

De nacht waarin alles kan

Vandaag stond ik op na een een kleine Chinese griep. Ik heb bijna 30 uur slapend doorgebracht op de bank en in het bed. Ondertussen sloop allerhande nieuws naar binnen. Met een lodderig oog keek ik naar films die ik kende, en naar CNN, als ik de energie had om op het knopje te drukken.

Een verkiezing van een President die twee jaar duurt: you must be kidding me. In die twee jaar heeft hij (de President) een oog op zijn werk, en een oog op herverkiezing. Daar ga je scheel van kijken. De race naar het Witte Huis kostte 1.3 biljoen dollar. (Als ik dat nummer verkeerd heb: koorts.)

Ik zou natuurlijk kiezen voor Obama, mocht ik stemmen, maar ik zou hem nog meer zien als een echte president als hij het hele kiesstelsel eens op zijn rug zou gooien. Idioot stelsel. Wie de HBO serie ‘John Adams’ heeft gezien. begrijpt hoe dit merkwaardige proces werd geinstalleerd. ‘One man-one vote’ werkt niet in Amerika. Bepaalde meer bevolkte staten zouden altijd kunnen winnen. (??)

Ik begrijp uit de laatste ‘polls’ dat het een nek aan nek race is. Ik plaatste vanavond een weddenschap met een strikte Republikein. 200 dollars zijn van mij, als Obama wint. Vreemd dat ik dat doe. Je zou niet mogen wedden op een verkiezing die zo belangrijk is. Maar ik ben een beetje verkiezingsmoe, en dit maakt morgen weer een beetje leuk.

Wint Romney, dan kunnen we nog een oorlog verwachten.

Alles kan, vannacht.

 

 

 

 

Kiezen

Plotseling zitten we aan het eind van de herfst opeens in de winter. Dat is geen schokkend nieuws, maar ja, wij Beijingers moeten er weer altijd even aan wennen. De eerste sneeuw dwarrelde vannacht, en vanmiddag, toen Dao en ik lui de op bank lagen, nog een keer prachtig voorbij het raam.

Dit wordt niet alleen de week van de trui, het wordt ook de week van de verkiezingen. Hoe belangrijk de verkiezingen ook waren in Nederland, deze week gaat het over veel meer. China krijgt een nieuwe baas, en de USA gaat een keuze maken.

Ik sprak een grote club Canadezen en die zijn, net als ik, verbaasd en verbijsterd dat de race zo ‘close’ is. Wat zien wij wat zij niet zien, en omgekeerd. Ik zie een slimme zakenman die zijn kansen berekent en elk standpunt inruilt voor een ander als het winst betekent, en een man met passie, onder druk.

En wat te denken van de 40 miljoen Amerikanen die niet gaan stemmen, ‘omdat het toch geen lor uitmaakt.’? Arrogantie en kortzichtigheid.

Mijn keuzes deze week zijn simpel. Welke trui? Welke jas? China heeft geen keus en accepteert. Amerika heeft een keus.