Plotseling zitten we aan het eind van de herfst opeens in de winter. Dat is geen schokkend nieuws, maar ja, wij Beijingers moeten er weer altijd even aan wennen. De eerste sneeuw dwarrelde vannacht, en vanmiddag, toen Dao en ik lui de op bank lagen, nog een keer prachtig voorbij het raam.
Dit wordt niet alleen de week van de trui, het wordt ook de week van de verkiezingen. Hoe belangrijk de verkiezingen ook waren in Nederland, deze week gaat het over veel meer. China krijgt een nieuwe baas, en de USA gaat een keuze maken.
Ik sprak een grote club Canadezen en die zijn, net als ik, verbaasd en verbijsterd dat de race zo ‘close’ is. Wat zien wij wat zij niet zien, en omgekeerd. Ik zie een slimme zakenman die zijn kansen berekent en elk standpunt inruilt voor een ander als het winst betekent, en een man met passie, onder druk.
En wat te denken van de 40 miljoen Amerikanen die niet gaan stemmen, ‘omdat het toch geen lor uitmaakt.’? Arrogantie en kortzichtigheid.
Mijn keuzes deze week zijn simpel. Welke trui? Welke jas? China heeft geen keus en accepteert. Amerika heeft een keus.
achterob 