Aan het einde van onze jaarlijke ‘panto’ (een moeilijk uit te leggen begrip, maar het is zeer Engels, een verhaal waarin mannen vrouwen spelen, en sprookjes een rol spelen, en waarin ik deze keer de Naughty Fairie was) kondigde de baas aan dat we mogelijk morgen geen school hebben, vanwege de te verwachten sneeuw.
We gingen dus allemaal al een beetje in vakantiesfeer. Een halve dag te gaan, maar als het even doorsneeuwt vanavond, is de vakantie al begonnen!
Ik kijk vanuit mijn keukenraam, en zie gestage sneeuw: dunnetjes, maar alles behalve de weg is wit. Doorvriezen, denk ik. Het zou zo maar kunnen.
D. zegt dat het allemaal goedkomt, ik heb er nog even een hard hoofd in.
Sneeuw.
Ik hou er niet van.
Van maar vanavond doe ik een sneeuwdansje.