Ik had en heb niks met de wielersport, keek naar de Tour de France vanwege de mooie plaatjes, begreep en begrijp niks van de Mart Smeets opgewondenheid.
Lance A. komt uiteindelijk uit zijn dopingkast, in een interview met Ophra W.
Daar werden ze allebei beter van: zij moest haar televisieknaal weer wat opkrikken, hij hoopt door maar heel veel sorry te zeggen, weer eens te kunnen fietsen, of langlaufen, of wat die lul ook maar wil doen.
Want een lul, dat is het.
Zo Amerikaans, een bekentenis doen op TV. Een volledige sport om zeep helpen, liegen tot een paar maanden terug, en dan maar hup, voor een goed betalende camera opbiechten en daarna een dik boek schrijven, 50 miljoen terugbetalen aan de sponsor, en vervolgens weer innen.
Ziekmakende simplicity.
Zoals de wapenwetten. Het is verschrikkelijk simpel. De President wordt neergezet als een hypocriet: zijn dochters wel beschermd, en de onze niet?
Simpel toch?
Ik heb tegen mijn goeie vriend Bill, Republikein in hart en nieren, gezegd dat ik een mogelijk bezoek aan de US nog even uitstel.
Zoveel wapens, zoveel simpelheid: dat gaat nooit goed.
achterob 