hakken

Rond de stamtafel zijn de meningen over de klokkenluider verdeeld, maar de weegschaal der meningen is niet in balans. De grootste monden roepen dat privacy een enorm groot goed is, meer waardevol dan goud (dat is nu niet zo moeilijk) en dat wat Snowden deed en nog steeds doet, gelijk staat aan een heldendaad.

De kleinste mondjes, en die zijn Amerikaans, mompelen iets over staatsveiligheid, gemompel dat door de meerderheid snel van de tafel wordt geveegd. We komen er niet uit, ook niet na meer bier en versnaperingen.

De rol van China krijgt ook aandacht van de stamgasten. Slim, hoe de Chinese regering opeens de verantwoordelijkheid bij Hong Kong legt, terwijl iedereen weet dat ze daar niet zo autonoom zijn als je zou denken. Slim, hoe de klokkenluider bijna en passant liet weten dat de NSA flink heeft zitten hakken in Chinese computers, zodat China eigenlijk een vriendje va de klokkenluider werd. Plaats deze twee slimheden in omgekeerde volgorde en het een vloeit uit het ander voort.

Rond de stamtafel wordt alles snel zwart-wit, dat hoort nu eenmaal bij stamtafelgesprekken. Helden en antagonisten worden karikaturen. We hoeven er ook niet uit te komen. We wassen de oren van de aanwezige Amerikanen, roepen nog iets over een bepaalde gevangenis waar ze nog steeds zonder vorm van proces worden vastgehouden, brengen in herinnering het wijzende vingertje van Hillary over computer hakken en mensenrechten, en bestellen tevreden nog een rondje.

FOX News, de zender die ik aanzet als ik mijn brein een beetje slapjes aanvooelt, heeft het er maar moeilijk mee. Cheney werd uitgebreid geinterviewd, en hij had geen moeite met de inbreuk op de privacy: het is immers ingesteld onze Bush en zijn bewind. Toen de interviewer Obama ter tafel bracht, kon Chney alleen maar sissen dat hij de man niet mocht, en dat zijn beleid niet deugt, maar werd dus eigenlijk gedwongen om een veer op de hoed van Obama te steken omdat hij, ondanks zijn beloftes, niet veel aan dit stiekeme gedrag heeft veranderd.

Aan de stamtafel zijn de meningen over Obama geflipt: de liberalen mopperen, de republikeinen mompelen nog iets van afkeuring, maar dat klinkt imiddels erg dun en versleten. Want eigenlijk deed en doet hij wat ze wilden en willen.

Uiteindelijk praten we maar over het weer, de nieuwe taxiprijzen, de huurverhogingen en het verkeer. Daar zijn we het allemaal eens.

Om eerlijk te zijn: ik weet niet goed waar ik sta.

Facebook

Ik ben teveel gaan vertrouwen op Facebook.

Dat alles wat ik op FB plaats wordt gelezen door weer andere computers zodat ze kunnen uitvogelen of ik een reisje wil boeken naar Thailand, snap ik en daar heb ik geen problemen mee. Er verschijnen een paar lokkende advertenties naast mijn FB die precies dat hotel aanprijzen waar ik gisteren naar googelde. Kan ik mee leven.

Ik maak geen enge apparaten waarmee ik dood en verderf kan zaaien, dus vooralsnog mag de BVD neuzen door mijn digitale sokkenla. (Ik zeg vooralsnog, omdat ik eigenlijk wel wil weten waar ze nog meer snuffelen.)

Nee, ik ben FB gaan beschouwen als mijn communicatiemiddel met vrienden, en dan heb je zomaar al die vrienden die geen FB hebben buiten spel gezet. Het duurde een tijd voor ik daar achter kwam. Toen ik de laatste dagen emails begon te sturen naar juist die vrienden, bleken velen verhuisd te zijn naar een ander emailadres. (Dat is iets dat ik dan weer niet begrijp: ik ben al 10 jaar gelukkig met mijn email.)

Dus terug in het tijdperk van het boekje met telefoonnummers.

(En nu ik hier toch ben: terwijl ik dit schrijf boekt D.wat hotels. Tot onze verbazing mochten wij via het Chinese boekingskantoor geen kamer in het Shangri-La, omdat ik een ‘buitenlander’ ben, lees: een niet-chinees. Gebeld met Shangri-La zelf, en een kamer geboekt. Hm. )

 

De draad weer oppakken…

…is zo makkelijk nog niet. Ik had weer een versloffingsfase in mijn weblog. Alle excuses zijn al eens eerder opgevoerd, dus daar hoeven we niet bij stil te staan.

Het is nu vakantie, en het hoofd is tot rust gekomen. De zomer is groen en heet, Beijing zindert onder een withete hemel. We surfen wat rond op het internet voor wat hotels in Thailand. Als er maar een strand aan de stoep ligt.

Er was het plan, gemseed toen ik nog midden in de orkaan van het werk stond, om een paar weken uit te waaien in Nederland. Maar uiteindelijk kon ik daar de puf niet voor opbrengen. We lanterfanten hier een paar weken, de namiddagen in mijn kroeg, onder de schaduw van de bomen, koud bier met vrienden, oud en nieuw. Ik slaap lang en diep, heb de meest prachtige en licht veronrustende dromen Het is ook de tijd om bij te lezen, te herlezen, films te kijken en tv-series, en inderdaad, tijd om weer een schuchter stukje te schrijven voor dit blog.

Terug van weggeweest, misschien.