Ik ben teveel gaan vertrouwen op Facebook.
Dat alles wat ik op FB plaats wordt gelezen door weer andere computers zodat ze kunnen uitvogelen of ik een reisje wil boeken naar Thailand, snap ik en daar heb ik geen problemen mee. Er verschijnen een paar lokkende advertenties naast mijn FB die precies dat hotel aanprijzen waar ik gisteren naar googelde. Kan ik mee leven.
Ik maak geen enge apparaten waarmee ik dood en verderf kan zaaien, dus vooralsnog mag de BVD neuzen door mijn digitale sokkenla. (Ik zeg vooralsnog, omdat ik eigenlijk wel wil weten waar ze nog meer snuffelen.)
Nee, ik ben FB gaan beschouwen als mijn communicatiemiddel met vrienden, en dan heb je zomaar al die vrienden die geen FB hebben buiten spel gezet. Het duurde een tijd voor ik daar achter kwam. Toen ik de laatste dagen emails begon te sturen naar juist die vrienden, bleken velen verhuisd te zijn naar een ander emailadres. (Dat is iets dat ik dan weer niet begrijp: ik ben al 10 jaar gelukkig met mijn email.)
Dus terug in het tijdperk van het boekje met telefoonnummers.
(En nu ik hier toch ben: terwijl ik dit schrijf boekt D.wat hotels. Tot onze verbazing mochten wij via het Chinese boekingskantoor geen kamer in het Shangri-La, omdat ik een ‘buitenlander’ ben, lees: een niet-chinees. Gebeld met Shangri-La zelf, en een kamer geboekt. Hm. )
achterob 