Muggen houden, net als mensen, van buiten de deur eten. Hotel De Knieholte staat wijd en zijd bekend om zijn voortreffelijke keuken, iedere mug kent Restaurant Achter De Elleboog, en als er echt muggenoten moet worden : Bistro Tussen De Tenen serveert delicate gastronomische genoegens. (Discotheek De Oorlel serveert emmers voor de ware dorstigen.)
Wie in mijn buurt verkeert, hoeft zich niet in te smeren met mugverdrijvende chemicalien: ik ben in de muggenwereld, ook internationaal gezien, als de pleisterplaats waar het goed prikken is, een vuurtoren in de nacht, een 24-uurs etablissment met een knipperend bordje: OPEN!
(En niet alleen muggen leggen graag bij mij aan: een jaar geleden kreeg ik een ‘muggensteek’ die leidde tot een grote zwelling. De dokter, die toevallig jaren in de tropen had gewerkt, werd heel enthousiast toen hij een heuse spinnenbeet onder handen had. Waar ik die had opgelopen? Nou gewoon, op straat…)
Ik zou Richard Dawkins, die zo geweldig kan uitleggen hoe de evolutie in elkaar steekt, eens moeten emailen met de vraag wat de betekenis en waarde van de mug is in het grote geheel van de wereldorde, maar mijn vraag is waarschijnlijk te dom, dus dat doe ik maar niet.
En dan ben je ook nog eens Haarlemmer, en dus een Mug. Zijn Haarlemmers zo irritant en bloeddorstig? Laten wij na elk familiebezoek buiten de stadsgrenzen een jeukerig gevoel achter?
Mocht u denken dat ik mijn dagen en nachten hier in de tropen jeukend, krabbend, schurkend en vloekend doorbreng: nee, hier verkopen ze flesjes met harnaswerking. Geen mug komt in mijn vesting. Walgend keert het muggenleger zich van mij af, terwijl ze hun prikbuisjes dichtknijpen.
En voor mijn biovegonomische ‘een -dier-is – ook- maar- een- mens’ vrienden: het is getest op dieren. Muggen.
achterob 