Ik moet, zoals velen, leven met spijt. Spijt gaat over gemiste mogelijkheden.
Ik heb spijt dat ik nooit Chinees heb geleerd; ondanks 5 serieuze pogingen is het nooit gelukt. Leerkrachten zijn doorgaans moeilijke leerlingen. Mijn 18 jaar in China waren waarschijnlijk nog interessanter gweest, ik had veel ingewikkelde situaties beter opgelost, en ik had veel meer begrepen van de cultuur. (Dat gezegd: ik weet veel, en geniet voldoende.)
Ik heb spijt dat ik mijn grootmoeder niet vaker heb ondervraagd over haar en ons verleden. En dat gaat ook op voor mijn ouders: had ik maar meer gevraagd en beter geluisterd naar hun verhalen.
Spijt gaat over gemiste kansen.
Dus, misschien kan ik, in dit kleine hoekje van het Internet, beginnen met het schrijven van wat ik weet van mijn jeugd. Als je ouder wordt, komen herinneringen boven op de meest onverwachte momenten, bijvoorbeeld tussen slaap en wakker worden. Voor niemand is dit interessant, maar het scherpt mijn Nederlandse pen, en geeft me waarschijnlijk wat rust. Dus: gewoon voor mij.
achterob 