Wij ontkomen er niet aan; wij betalen de politie in onze buurt wat geld, zo’n beetje onder de tafel, in de vorm van een kaart waarmee zij boodschappen kunnen doen in een bekende winkelketen.
Zodoende hebben wij geen last van een inval, waarop iedereen gevraagd zou worden om een paspoort te tonen. Of, erger, dat ze ons willen sluiten omdat er iets niet klopt in de keuken. En geloof me, onze keuken klopt, maar er is natuurlijk altijd iets te vinden. Ewe zijn volledig legaal.
Is dat corruptie?
Zo werkt het hier, en als ik ooit zover kom dat ik iets bewoon in Thailand, dan gaat het net zo. We doen mee met de corruptie, en we moeten wel, schoorvoetend en tandenknarsend.
Dat is in Nederland toch wat anders.
Burgemeester Som en Van Pol, lees ik net, zijn verwikkeld in een net van handje contantje, onder de tafel, ons kent ons, feestjes en partijen, telefoontjes en benoemingen. Dit gaat over miljoenen en vriendjespolitiek.
Toch wat anders, houd ik mijzelf voor. Terecht dat Youp in de NRC er de draak mee steekt. Maar is het echt anders? Wij houden een systeem in stand dat al bestond voor wij de bar begonnen. Het is zo oud als China. Men helpt elkaar, en stopt elkaar iets toe. De commissaris wordt er beter van, wij kunnen voort en worden er dus beter van. Het gaat niet over miljoenen, het gaat niet over duizenden. Maar het principe is, wellicht, hetzelfde.
achterob 