Het was mij niet opgevallen, maar mijn hoofd loopt blijkbaar een beetje over.
OK, in de morgen open ik de kastdeur voor mijn schoenen (een lastige vouwdeur die niet echt op rolletjes loopt, even naar laten kijken, kan ook nog wel op de lijst) en even later zucht ik en open dezelfde deur voor mijn jas en sjaal.
Belangrijke items zoals leesbril, ID-kaart en telefoon zijn altijd te vinden op het spoor van de badkamer naar de slaapkamer, en ja, ik verbaas mezelf elke morgen waar ik ze nu weer heb achtergelaten.
Ik heb nog geen afstandsbediening in dit huis aangeraakt, anders zat er nu vast 1 in het vriesvak.
Afgezien van al dit kleins leek het allemaal onder controle.
Totdat de bardame mij vandaag op de schouder tikte. “Is this your ring?”
Ik herken die ring natuurlijk uit duizenden. Mijn mond viel open, ik betastte mijn inderdaad lege ringvinger.
Blijkbaar verloor ik hem gisteren tijdens het handenwassen in het toilet van de bar. Nee, ik waste mijn handen in het fonteintje, ..laat maar. U snapt het. Zeep, het koude seizoen.
Erger is dat ik meer dan 24 uur die ring niet heb gemist! Ik heb het maar eerlijk opgebiecht aan DD. Hij kon er wel om lachen. Ik veel minder.