En ondertussen in Beijing sta ik enkelhoog in de filmscripts.
Overdrijven is een kunstvorm
D. zit/staat/ligt (dit hangt van de dag af) in het midden van een filmproject. Er moet een film gemaakt worden, en er wordt druk gebeld met de schrijver, de regisseur en sinds gisteren ook de echte regisseur: blijkbaar iemand met status want alles gaat in een stroomversnelling.
Mijn mening wordt gevraagd over de meest uiteenlopende zaken. Ik weet enkel dat zodra ik mijn handen op die camera heb, ik zelf eens goed aan de slag ga! Er valt zoveel vast te leggen! Maar goed, ik doe mijn best, en zo goed als ik kan lever ik advies.
Als we rond 11 uur in bed rollen, staan de hersens nog niet op nul.
Ik droom film en school.
D. kwam vanmorgen mee naar school, om even te spelen met de beoogde camera. Voor D.ook interessant om te zien wat ik elke dag doe. Ik moest een kleuter testen op zijn leesvaardigheid. D. snapte plotseling hoe wij kinderen leren te lezen. Dat was een openbaring. Dat snap ik: karakters en letters zijn zeer verschillend, en dus ook de hele aanpak van het leren lezen.
D. ging op pad om de camera te kopen. Ik kreeg een serie sms’jes. uiteindelijk vond de koop niet plaats. D. was geschrokken van de prijs. Ik niet, maar ik kon hem niet overhalen.
Geloof me, die camera komt er. Voor nu doen het nog even met de Sony.
achterob 