Winter

Het internet en China, dat worden nooit goeie maatjes.
Bloggen is een zsware klus, die veel geduld vereist.
Waar de regering zo bezorgd over is, juist nu, is mij een raadsel, maar goed: de mannen in deftige pakken, de dames in ongemakkelijke mantepakjes, de afgevaardigden van diverse provincies in hun kleurrijke kostuums bevolken het nieuws, en hopelijk, binnen een week, weten we wie de nieuwe leider van de partij is, die dan weer automatisch na nog wat meer weken van vergaderen, wordt aangewezen als de nieuwe president.
Als je het goed beschouwd: minder tijdrovend en geldverslindend dan de Amerikaanse verkiezingen.
De paar Republikeinen die ik ken spuwen vuur, maar ja: daar heb je democratie bij zijn staart. “Even goeie vrienden, Achterob…”, persen ze er net nog even uit, voordat ze losbarsten in een tirade waarbij die van Donald Trump verbleekt.

De politie staat weer op elke hoek. Als het te koud wordt, zoals vanavond, zijn ze weer weg, maar anders drukken ze vrolijk op knopjes die het verkeer ontregelen. Zichtbaar, dat blauw op de straat, dat dan weer wel, maar hopeloos. Ze moeten wel: de bazen zijn ‘in town’ en dus moeten ze gezien worden.

Een koude wind begon vannacht te blazen, de winter kondigt zich aan, we zitten tussen 7 overdag en min 2 in de nacht. Een mens telt zijn zegeningen: een warm huis, vrienden om mee te eten en drinken, en een warm bed vooral.