Een homo-wooncomplex in Den Haag.
Aan die gedachte moet ik even wennen.
Ik gun ieder het zijne en het hare, en ik heb niks tegen homo’s (ben er zelf 1), maar een roze wooncomplex? Als het gaat werken is het vast erg gezellig, maar ik voel me wat ongemakkelijk bij het idee dat men, waarschijnlijk vanwege de veiligheid en het ons-kent-ons, op een kluitje gaat zitten, misschien zelfs wel met een hek er om heen en een slagboom en een pasje.
Een homowijk? Een zelfgekozen ghetto? Afzonderen?
Ik dacht dat we juist gewoon wilden zijn, een belangrijk en vrolijk onderdeel van de maatschappij.
De bedenkers zijn natuurlijk uit op de euro-variant van de ‘pink dollar’. Want homo’s hebben door de bank genomen een goeie baan, geen kinderen en houden van luxe en het goede leven, om maar een paar gemeenplaatsen te plaatsen.
Gemengde gevoelens, dus.
achterob 
Veilig is dat helemaal niet; de potenrammers staan toch gewoon buiten het hek te wachten?
Zo’n complex lijkt me ongeveer even erg als een cruise.